Ένα άκρως ρατσιστικό γεγονός απέναντι σε άτομα με ειδικές ανάγκες εκτυλίχθηκε σε στη Λάρισα την 25η Μαρτίου. Οι δάσκαλοι ενός σχολείου δεν άφησαν ένα παιδί να παρελάσει επειδή είχε σύνδρομο Down.
Από την άλλη, την ίδια στιγμή, σε ένα κοντινό σχολείο σε μια παρόμοια περίπτωση, ο δάσκαλος αποφάσισε να κρατήσει από το χέρι το παιδί που πάσχει από σύνδρομο Asperger και να παρελάσει μαζί του.
Ο δάσκαλος στο 33ο Δημοτικό σχολείο Λάρισας παρέλασε μαζί με τον μαθητή που ήθελε τόσο πολύ να πάρει μέρος στο γεγονός κάνοντάς τον έτσι να νιώσει ίσος σε τα υπόλοιπα παιδιά.
«Ήταν δικαίωση για όλους μας η εικόνα του συναδέλφου μας που παρέλασε μαζί με τους μαθητές του, κρατώντας σφιχτά το χέρι του συγκεκριμένου μαθητή, ο οποίος το είχε ανάγκη λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Δικαίωση για όλους τους δασκάλους του σχολείου, οι οποίοι σεβάστηκαν τη διαφορετικότητα του και το δικαίωμα του παιδιού να παρελάσει, λαμβάνοντας υπόψη τα συναισθήματα και την επιθυμία του να ζήσει ισότιμα τη σχολική ζωή.
Δικαίωση για το γυμναστή του σχολείου, ο οποίος ενθάρρυνε το μαθητή και οργάνωσε τη διάταξη των παιδιών που συμμετείχαν στην παρέλαση, ώστε αυτά μαζί με το δάσκαλο της τάξης να είναι περήφανοι συμπαραστάτες του», αναφέρουν σε ανακοίνωση που εξέδωσαν οι δάσκαλοι του σχολείου.
«Άλλωστε ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στην ερώτηση του μαθητή, όταν κοιτώντας κατάματα το δάσκαλό του, τον ρώτησε "να κάνω καλή παρέλαση κύριε;», ανέφερε ο διευθυντής του σχολείου.
Δυστυχώς όμως δεν συνέβη παντού το ίδιο και σε ένα άλλο σχολείο της πόλης, στο 25ο Δημοτικό, όπου οι δάσκαλοι αρνήθηκαν σε ένα παιδί με σύνδρομο Down να παρελάσει.
Ο διευθυντής και ο γυμναστής του σχολείου αποφάσισαν το παιδί να μην συμμετάσχει και δεν άλλαξαν γνώμη ούτε όταν το παιδί έβαλε τα κλάματα. Ζήτησαν μάλιστα χαρτί από γιατρό ότι τα παιδί δεν μπορεί να προχωρήσει σε ευθεία! Οι γονείς εξήγησαν στους εκπαιδευτικούς πως αφού ο γυμναστής θα είναι δίπλα στα παιδιά κατά τη διάρκεια της παρέλασης, δεν υπάρχει πρόβλημα. Όμως και πάλι δεν άλλαξαν γνώμη. Η επίσημη δικαιολογία τους πάντως ήταν ότι: «Η συγκίνηση που θα παρελάσει θα είναι μεγάλη, γι' αυτό και δεν είναι σωστό να λάβει μέρος».
Η αλυσίδα σούπερ μάρκετ Βερόπουλος, ακολουθώντας την «πεπατημένη οδό» των άλλων μεγάλων επιχειρήσεων με σκοπό την «εξυγίανση» του, ξεκίνησε τις απολύσεις των 8άρων υπαλλήλων του, με την λογική των προσλήψεων 4ωρων, με ελάχιστα έως καθόλου εργασιακά δικαιώματα.
Ο απολογισμός των τελευταίων ημερών είναι 3 εργαζόμενοι στην Ν. Σμύρνη, 1 στα Άνω Πετράλωνα και 2 στο Μεταξουργείο.
Η εντολή που είχε δοθεί στους εργαζόμενους που συνεχίζουν να εργάζονται στα καταστήματα – με αβέβαιο και το δικό τους μέλλον - είναι να μην διαρρεύσει ότι απολύονται συνάδερφοι τους άλλα ότι είτε αποχωρούν οικιοθελώς, είτε συνταξιοδοτούνται. Απειλώντας τους έτσι ότι θα βρεθούν και αυτοί άνεργοι, στον δρόμο.
ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 - ΩΡΑ: 21:30 ΟΙ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΣΤΟ ΠΑΤΑΤΡΑΚ ROCK LIVE BAR ΣΤΟ ΠΟΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ROCK BAR ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΝΑ! ΜΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΗΧΟ! ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ!
Patatrak Rock Cafe Bar Μεγάλου Αλεξάνδρου 94 & Επικούρου Τ.Κ. 12132 - Μπουρνάζι - Περιστέρι
Οι ΔΙΟΝΥΣΟΣ δημιουργήθηκαν στο Κερατσίνι στις αρχές του ’90 από συμμαθητές με κοινή αγάπη για την μουσική.Υιοθέτησαν αμέσως την ονομασία Διόνυσος επηρεασμένοι κατά κύριο λόγο από τις πρώτες σκέψεις του Morrison πριν καταλήξει στο The Doors, γύρω από το Dionysos. Μεθυσμένοι και τρελαμένοι για μουσική ξεκινούν σχεδόν αμέσως τις ζωντανές εμφανίσεις τους. Για πολλά χρόνια στροβιλίζονται ανάμεσα σε live περιπλανήσεις και ανακατατάξεις. Στα τέλη της δεκαετίας του 90 και έπειτα από μία αυτοσχέδια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο «Κρυστάλλινα Φτερά» από την δισκογραφική εταιρία Music Wave, από την οποία δύο χρόνια αργότερα κυκλοφορούν και τον δεύτερο τους δίσκο με τίτλο «Στην Άκρη Της Πόλης». Ο δεύτερος αυτός δίσκος αλλά και οι συνεχιζόμενες εμφανίσεις τους κυρίως στην επαρχεία, δίνουν την ευκαιρία στους ΔΙΟΝΥΣΟΣ να απαγκιστρωθούν από τον βραχνά της εταιρίας τους, να αποδείξουν την σταθερά ανοδική τους πορεία και να υπογράψουν ένα συμβόλαιο τον Απρίλιο του 2003 με την Alpha Records. Ξεκινάνε αμέσως τις ηχογραφήσεις και τον Φεβρουάριο του 2004 κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο με τίτλο «Από Άκρη Σε Άκρη»
Εξοργισμένοι από την ετσιθελική βιομηχανική παραγωγή τραγουδιών,μένοντας ακόμη σε ρομαντικά μυστικιστικές φόρμες, φέρουν πλήρως την ευθύνη για κάθε δημιουργία τους και κυρίως για το κάθε πότε θα κυκλοφορεί αυτή.
Αυτή τη στιγμή και ενώ οι ΔΙΟΝΥΣΟΣ βρίσκονται σε περιοδεία αισθάνονται ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να ηχογραφήσουν τον τέταρτο προσωπικό τους δίσκο ο οποίος και θα έχει τον τίτλο "Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΠΕΔΗ".
Μακριά από λαικοpop ψευτοεντεχνισμούς, με αυτούσιο άτεχνο καθαρό rock ήχο να τους χαρακτηρίζει, γνωστοί για την λυρικότητα του στίχου τους, την δυναμική τους σκηνική παρουσία, αλλά και τα σκληροπυρηνικά τους live οι ΔΙΟΝΥΣΟΣ, εκσφενδονίζουν rock ‘n’ roll μελωδίες που σε μαγνητίζουν
Μελετητές από το Πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό και ο μεγάλος επιταχυντής αδρονίων του κέντρου πυρηνικών ερευνών CERN ίσως να είναι η πρώτη συσκευή που θα κάνει πραγματικότητα τα ταξίδια στο χρόνο.
Αποδείξεις για κάτι τέτοιο μπορεί να μην υπάρχουν αλλά, όπως λένε οι επιστήμονες, η μεταφορά της ύλης πίσω στο χρόνο δεν είναι κάτι το οποίο αντιβαίνει τους όρους της φύσης.
Στη μικρότερη απόσταση των τελευταίων 18 ετών από τη Γη θα βρεθεί το Σάββατο η Σελήνη. Το ασυνήθιστο αυτό φαινόμενο ονομάζεται σεληνιακό περίγειο και έχει πυροδοτήσει ανησυχίες και έντονη φημολογία για μεγάλες φυσικές καταστροφές, αν και οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν στην πλειονότητά τους τις εν λόγω εικασίες ανυπόστατες.
Η απόσταση μεταξύ Σελήνης και Γης θα μειωθεί μόλις στα... 356.500 χιλιόμετρα, γεγονός που σημαίνει ότι το αυριανό φεγγάρι θα φαίνεται μεγαλύτερο και πιο λαμπερό από ποτέ εφόσον ο ουρανός δεν είναι νεφελώδης. Στη διάρκεια του φαινομένου του περιγείου, η Σελήνη φαίνεται μέχρι 14% μεγαλύτερη και 30% φωτεινότερη. Το φαινόμενο όμως είναι ακόμα πιο έντονο όταν συμπίπτει με πανσέληνο, όπως θα συμβεί αύριο.
Ο συνδυασμός της πανσελήνου με το σεληνιακό περίγειο συμβαίνει περίπου μια φορά κάθε δύο ή τρία χρόνια. Ωστόσο τόσο κοντά έχει να βρεθεί το φεγγάρι στη γη από το 1993…
Η Κόρτνεϊ Λοβ είχε μια περίεργη σχέση με τον Κερτ Κομπέιν. Μάλιστα η σύζυγος του αρχηγού
των Nirvana πάντα εξέφραζε την αγάπη της με περίεργους τρόπους. Μετά την αυτοκτονία του διάβασε ένα γράμμα που είχε αφήσει ο Κομπέιν και στη συνέχεια τον έβρισε ενώ έκοψε μια τούφα από τα μαλλιά του και την έπλυνε επιμελώς. Τώρα όμως αποκαλύπτει δημοσιογράφος η Κόρτνεϊ του είχε προτείνει, κατά της διάρκεια συνέντευξης, να σνιφάρουν την τέφρα του άντρα της. «Ήταν σοβαρή όταν μου έκανε αυτή την πρόταση. Μάλιστα μου είπε ότι θα μου έδινε να δοκιμάσω πρώτος και μετά αυτή. Αλλά η ιδέα δεν ήταν καλή, γιατί δεν κάνω κόκα ή κάτι άλλο», αποκάλυψε ο δημοσιογράφος.
Σαν σήμερα το 1988 ο Νικόλας Άσιμος αποφάσισε πως ήταν η ώρα να πέρασει... απέναντι και έβαλε τέλος στη ζωή του
Μια μέρα σαν σήμερα το 1988 ο Νικόλας Άσιμος άφησε πίσω τον σαματά και τους ανθρώπους και ξαναέγινε... καβαλάρης όπως «απειλούσε» μέσα από τον «Μπαγάσα» το πιο γνωστό του τραγούδι. Έβαλε με μια θηλιά τέλος στη ζωή του και παρέμεινε ασυμβίβαστος ακόμα και στον θάνατο κάνοντας την ύστατη... ζαβολιά του. «Θάψτε με κάπου αν γίνεται ήσυχα ή καλύτερα κάψτε με και σκορπίστε με» έγραφε σε ένα από τα έξι τελευταία χειρόγραφα σημειώματα του στα οποία εξηγούσε, μεταξύ άλλων, τους λόγους που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία.
«Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος, ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το "Άσιμος" με γιώτα...» έλεγε ο ίδιος όταν συστηνόταν και ήξερες από την πρώτη ματιά ότι δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ένα φιλόσοφος του πεζοδρομίου, ένα στοιχειό των Εξαρχειών που σε σταματούσε στο δρόμο και σε αφόπλιζε με ερωτήσεις του τύπου: «Γιατί πατάς τις κάλτσες σου;» και «Εσύ που φοράς μια γραβάτα είσαι κύριος, εγώ που φοράω δύο είμαι δύο φορές κύριος;». Κάποιοι δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν και απλά τον απέρριπταν φωνάζοντας: «Είσαι νούμερο» και ο Νικόλας απαντούσε: «Καλύτερα νούμερα, παρά αριθμός».
Γεννήθηκε σαν Νικόλαος Ασημόπουλος στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς του ήταν από την Κοζάνη, όπου ο Νικόλας έζησε τα παιδικά του χρόνια και τελείωσε το σχολείο. Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε στο άλμα εις ύψος, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στους μαθητικούς αγώνες σχολείων της Μακεδονίας το 1965, καθώς και στο ποδόσφαιρο. Ήταν τερματοφύλακας και είχε το παρατσούκλι «Βίντος». Μάλιστα, του έγινε επίσημη πρόταση από την ομάδα της Κοζάνης, αλλά τελικά η συμφωνία ναυάγησε. Το Άσιμος το καθιέρωσε μετά από μια επιστολή που είχε στείλει στον Νίκο Μαστοράκη (τότε επιμελείτο μια στήλη στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος). Στα 18 του πάει στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής και τον Μάιο του 1973 κατεβαίνει στην Αθήνα.
Αρχίζει να ψάχνει τρόπους να αποφύγει την θητεία ενώ δημιουργεί το «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας» (Μου.Θε.Φτω.), Το κοινό δεν αγκαλιάζει την προσπάθεια του και έρχεται το κλείσιμο. Ο απογοητευμένος Άσιμος βρίσκει παρηγοριά στη Λιλιά Χαριτάκη. Το 1975 βγαίνει η πρώτη του δισκογραφική δουλειά «Ρωμιός- Μηχανισμός» που η επιτροπή λογοκρισίας την απαγόρευσε από τα ραδιόφωνα. Δουλεύει σε ένα μαγαζί με επιτυχία αλλά η ρήξη έρχεται όταν ο μαγαζάτορας θέλει να ανεβάσει το ποτό. Μένει πάλι στο δρόμο με την Λίλιαν έγκυο και το 1976 εγκαθίσταται στα Εξάρχεια. Παρασκευή 28 Μαΐου του 1976, έρχεται στον κόσμο η «Νιουνιού», όπως συνήθιζε να αποκαλεί ο Νικόλας την κορούλα του Λιλιά (δίνει πλέον παραστάσεις με το κουκλοθέατρο της σε όλη την Ελλάδα).
Ηχογραφεί και διακινεί μόνος του τις «απαγορευμένες κασέτες» όπως τις έλεγε. Περνάει δυσκολίες και το φθινόπωρο του 1977 συλλαμβάνεται. Στις 24 Οκτωβρίου προφυλακίζεται μαζί με πέντε εκδότες με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας και υποκίνησης στην διατάραξη της κοινής ειρήνης. Δύο μήνες κρατάει η προφυλάκιση και βγαίνοντας από τις φυλακές της Αίγινας λέει: «Θα ξανάρθω!».
Την άνοιξη του 1978 τον καλούν να παρουσιαστεί στην Πολεμική Αεροπορία, στην Τρίπολη αλλά με μια μοναδική παράσταση στο στρατόπεδο κερδίζει αναβολή για άλλο ένα χρόνο. Το καλοκαίρι του 78 χωρίζει με την Λίλιαν, μετά από μία εκρηκτική συμβίωση. Άνοιξη του 1979, παρουσιάζεται εκ νέου στην Πολεμική Αεροπορία, στο Ελληνικό αυτή τη φορά. Η παράσταση που έδωσε του δίνει αναβολή για έναν χρόνο με τη διάγνωση «Σχιζοειδής Ψύχωσης».
Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» (κυκλοφόρησε αρχικά σε φωτοτυπίες) και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ο Ξαναπές». Πλέον ο Νικόλας ισορροπεί επικίνδυνα στο τεντωμένο σκοινί της αυτοκαταστροφής. Πρωτοστατεί στην κατάληψη ενός ερειπωμένου σπιτιού επί της οδού Βαλτετσίου, αριθμός 42, στα Εξάρχεια. Ήταν η πρώτη κατάληψη στην Ελλάδα και ακολουθούν χαώδεις καταστάσεις στο κέντρο της Αθήνας με αποκορύφωμα την αυτοκατάληψη της περιβόητης «υπόγας» του. Το 1983 ξεκινά η πορεία προς το...τέλος. Συλλήψεις, εγκλεισμοί στο Δαφνί, ξύλο και φάρμακα. Το 1986 ο Άσιμος κυκλοφορεί τη δεύτερή του «Τριπλή Κασέτα» που με βάση τις ηχογραφήσεις που περιέχονται εκεί θα κυκλοφορήσει 6 χρόνια αργότερα ο μεταθανάτιος δίσκος «Στο Φαλημέντο του κόσμου - Γιουσουρούμ».
Ο χειμώνας του 1987 βρίσκει τον Άσιμο σε έναν δικό του κόσμο. Ο «Έτσι» έχει χαθεί και δεν υπάρχει γυρισμός. Κυκλοφορεί σαν φάντασμα στα Εξάρχεια σέρνοντας ένα ψόφιο σκυλί (έκανε πειράματα με πολλά ζώα) ενώ έχει γίνει πολύ επιθετικός. Ακολουθούν συλλήψεις, κατηγορίες και η τελευταία του κασέτα την Άνοιξε το '87. Έχει βυθιστεί σε έναν παρανοϊκό κόσμο τον Οκτώβριο και παρά τη θέλησή του, έπειτα από οδηγίες του πατέρα του, οδηγείται διά της βίας στην ιδιωτική ψυχιατρική κλινική «Γαλήνη». Βγαίνοντας από την κλινική, ράκος από τα ψυχοφάρμακα, τον περιμένει ένα δικαστήριο για βιασμό (δεν τεκμηριώθηκε ποτέ η κατηγορία). Η απόφαση για το «φευγιό» έχει παρθεί. Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του.
Η κηδεία του Νικόλα, έγινε το απόγευμα της Παρασκευής 18 Μαρτίου 1988 στο νεκροταφείο της Καλλιθέας στη Νέα Σμύρνη, παρουσία 200 περίπου ατόμων.Τα έξοδα της κηδείας ανάλαβε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, φροντίζοντας λίγο καιρό αργότερα να τοποθετηθεί μία μαρμάρινη επιτύμβια στήλη αναγράφοντας τους στίχους του «Μπαγάσα».
Ο Άσιμος έζησε όπως ήθελε, προκάλεσε, προβλημάτισε και τελικά «ξέρασε την μπαταρία» ενός συστήματος που δεν τον χωρούσε. Δεν ήταν ο πιο εύκολος άνθρωπος και τα τελευταία χρόνια του, ζούσε στη δικιά του πραγματικότητα. Οι στίχοι του όμως ήταν τόσο αληθινοί που κάποιες φορές πονάνε. Άγγιξε όσο λίγοι την ουσία των πραγμάτων και τραγούδησε σκέψεις των ανθρώπων που είτε ο φόβος είτε ο εγωισμός τις κρατούσε μέσα τους. Ας ελπίσουμε ο «μπαγάσας» να περνά καλά εκεί πάνω.
Οι «παράνομες κασέτες»
Νικόλας Άσιμος - Παράνομη Κασέτα Νο 000001
"Με το Βαρέλι που για να βγει το σπάει"
Κυκλοφορία κασέτας: Σεπτέμβριος 1978
Νικόλας Άσιμος - Παράνομη Κασέτα Νο 000002
Α' - "Είμαι Παλιάνθρωπος"
Κυκλοφορία κασέτας: Φθινόπωρο 1979
Νικόλας Άσιμος - Παράνομη Κασέτα Νο 000003
Β' - "Γιατί Φοράς Κλουβί"
Κυκλοφορία κασέτας: Φθινόπωρο 1979
Νικόλας Άσιμος - Παράνομη Κασέτα Νο 000004
Γ' - "Klaste Eleftheros"
Κυκλοφορία κασέτας: Φθινόπωρο 1979
Νικόλας Άσιμος - Παράνομη Κασέτα Νο 000005
Νο 1 - "Ο Σάλιαγκας"
Κυκλοφορία κασέτας: 1986
Νικόλας Άσιμος - Παράνομη Κασέτα Νο 000006
Νο 2 - "Η Ζαβολιά"
Κυκλοφορία κασέτας: 1986
Νικόλας Άσιμος - Παράνομη Κασέτα Νο 000007
Νο 3- "Πάλι στην Ξεφτίλα"
Κυκλοφορία κασέτας: 1986
Νικόλας Άσιμος - Παράνομη Κασέτα Νο 000008
"Στο Φανάρι του Διογένη"
Συμμετέχει η Σωτηρία Λεονάρδου
Κυκλοφορία κασέτας: Μάρτιος 1987
Επίσημη δισκογραφία
Νικόλας Άσιμος - "Ο Μηχανισμός - Ο Ρωμιός"
Δίσκος 45 στροφών που λογοκρίθηκε
Κυκλοφορία δίσκου: Μάιος 1975
Λύρα/Zodiac
Νικόλας Άσιμος - "Ο Ξαναπές"
Δίσκος 33 στροφών
Συμμετέχουν, η Χάρις Αλεξίου, ο Β. Παπακωνσταντίνου
και η Αθηναϊκή Κομπανία
Κυκλοφορία δίσκου: Νοέμβριος 1982
Μίνως
Συμμετοχές και δίσκοι μετά τον θάνατό του Βασίλης Παπακωνσταντίνου - "Χαιρετίσματα"
Δίσκος 33 στροφών
Ο Β. Παπακωνσταντίνου ερμηνεύει 5 τραγούδια του Νικόλα Άσιμου
Κυκλοφορία δίσκου: Απρίλιος 1987
Μίνως
"Ήχοι του Χειμώνα"
Τετραπλός δίσκος βινιλίου με 30 ζωντανές ηχογραφήσεις
Ο Νικόλας Άσιμος ερμηνεύει μαζί με τους "Εναπομείναντες"
το τραγούδι "Πάλι στην Ξεφτίλα"
Κυκλοφορία δίσκου: Απρίλιος 1988
Λύρα
Νικόλας Άσιμος - "Το Φανάρι του Διογένη"
Δίσκος 33 στροφών
Είναι ο πρώτος μεταθανάτιος δίσκος του Νικόλα Άσιμου
Αμερικανοί επιστήμονες ισχυρίζονται οτι εντόπισαν τη θέση της χαμένης πόλης Ατλαντίδα, την οποία είχε καταπιεί τσουνάμι, πριν από χιλιάδες χρόνια. Αν όντως τα ευρήματα είναι η Ατλαντίδα τότε ο Πλάτωνας είχε δίκιο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η Ατλαντίδα για την οποία έχει κανει αναφορά ο Πλάτωνας, ήταν τελικά εκεί που σήμερα βρίσκεται ο μεγαλύτερος βαλτότοπος της Ευρώπης, στη νότια Ισπανία.
“Αυτή είναι η δύναμη των τσουνάμι” δήλωσε ο αρχαιολόγος Ρ. Φρόιντ στο Reuters. “Παρόλο που είναι δύσκολο να το συλλάβουμε το κύμα αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι και 60 μίλια μέσα στη στεριά. Αυτό έγινε και εδώ” αναφέρει ο ερευνητής του πανεπιστημίου του Χάρτφονρτ, ο οποίος με την ομάδα του ψάχνει εδώ και χρόνια την πραγματική θέση της Ατλαντίδας.
Για τις έρευνες, η ομάδα χρησιμοποίησε δορυφορικές φωτογραφίες που θεωρούν ότι μπορεί να δείχνουν την βυθισμένη πόλη και την εντοπίζουν βόρεια του Κάδιθ στην Ισπανία. Συγκεκριμένα ισχυρίζονται ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται θαμμένη στον πυθμένα του βάλτου της Δόνα Άνα.
Για την εξερεύνηση της περιοχής, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ραντάρ, ψηφιακούς χάρτες και υποβρύχιο εξοπλισμό. Ο Φροιντ έχει βρει επίσης στην περιοχή πόλεις – “μνημεία”, δηλαδή πόλεις που θεωρεί οτι πρόσφυγες από την Ατλαντίδα έχτισαν σε ανάμνηση της κατεστραμμένης πατρίδας τους.
Σημειώνεται ότι ο έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα πριν από 2.600 χρόνια. Την περιέγραψε ως ένα νησί μπροστά πριν τις “Στήλες του Ηρακλέους”, το όνομα με το οποιό ήταν γνωστά τα Στενά του Γιβραλτάρ στον αρχαίο κοόσμο.
Ο “μύθος της Ατλαντίδας” έιναι μία από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που έχουν απασχολήσει την επιστήμη της αρχαιολογίας. Η μόνη αναφορά για την πόλη μας δίνεται από τον Πλάτωνα ο οποίος αναφέρει ότι η πόλη “σε μία μόνο ημέρα και νύχτα… εξαφανίστηκε μέσα στα βάθη της θάλασσας”. Ο Πλάτωνας είχε πει επίσης ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται απέναντι από την πόλη της «Γκαντάρα», το αρχαίο όνομα του σημερινού Κάδιθ.
Τα ευρήματα της έρευνας θα παρουσιαστούν στο National Geographic Channel στην εκπομή “Αναζητώντας την Ατλαντίδα”.
Το ντοκιμανταίρ “ταξιδέυει” στην Τουρκία καθώς επίσης και σε Κρήτη και Σαντορίνη πριν καταλήξει στη νοτια Ισπανία, πέρα από το Γιβραλτάρ. Εδώ έχουμε εικόνα από υποβρύχιες έρευνες που μας δείχνουν σχηματισμούς φτιαγμένους από ανθρώπινο χέρι, που χρονολογούνται στον Αιώνα του Χαλκού.
Εκεί, στο Δέλτα του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, οι επιστήμονες μας δείχνουν τα απομεινάρια μίας πόλης χτισμένης σε βαθμίδες.
Το πιο συναρπαστικό σημείο του ντοκιμανταίρ είναι όταν η κάμερα δειχνει το πιο ενδιαφέρον εύρημα που έχει να κάνει με την Ατλαντίδα: Πάνω σε πέτρα είναι χαραγμένη η μορφή ενός πολεμιστή που “φυλάει” την είσοδο της πόλης.
Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στον Βωμό των 12 Θεών και του Ελέους με την Μαρία Τζανή να μιλά για αγνώμονες, ανιστόρητους και υβριστές
Πάνω από 2.000 άτομα, Έλληνες και ξένοι, συγκεντρώθηκαν το πρωί της Κυριακής στην Αρχαία Αγορά των Αθηνών για να υπερασπιστούν τον Βωμό των 12 Θεών και του Ελέους. Οι πολίτες έχουν δημιουργήσει την «Πρωτοβουλία Πολιτών για τη διάσωση και ανάδειξη του Βωμού των 12 Θεών και του Ελέους» ως διαμαρτυρία στην πρόθεση της διοίκησης του ΗΣΑΠ να μεταφέρει το Βωμό που βρέθηκε μεταξύ των σταθμών Θησείο και Μοναστηράκι, ώστε να προχωρήσουν τα έργα του ηλεκτρικού. Οι συγκεντρωμένοι έψαλλαν ύμνους, απότισαν φόρο τιμής και άκουσαν τις ομιλίες των συντονιστών.
Η διοίκηση του ΗΣΑΠ είχε αποφασίσει την κατάχωσει του ναού ώσπου παρενέβη το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) καθώς οι αρχαιολόγοι τονίζουν πόσο σημαντική είναι αυτή η ανακάλυψη καθώς είναι μια μοναδική ευκαιρία για να δούμε εξ αρχής την οργάνωση της τοπιογραφίας των αρχαίων Αθηνών μέσα στα όρια της σύγχρονης πόλης.
Στη συγκέντρωση πρωτοστάτησε η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαρία Τζάνη, ο αρχαιολόγος και εκδότης Ευάγγελος Μπεξής και ο Ραδάμανθυς Αναστασάκης, ηθοποιός και καθηγητής του πανεπιστημίου Αιγαίου.
Στην ομιλία της η κ. Τζανή τόνισε ότι «ό, τι μας πήραν και μας κατέστρεψαν το διεκδικούμε, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε ό, τι μας έχει απομείνει. Η εκδίκηση της ιστορίας το κάνει να αναφαίνεται, να αναβλύζει από τα σπλάχνα της γης, μέσα από χαλάσματα, κάτω από θεμέλια. Το χρέος μας είναι ανυπέρβλητο όταν πρόκειται για τον βωμό των 12 θεών της Ελλάδος».
Μίλησε επίσης για τους «αγνώμονες προς την πατρίδα μας, του ανιστόρητους που δεν θέλουν ρίζα παρά μόνο το κέρδος τους και συνεχίζουν να προκαλούν ύβρη», ενώ κατέληξε πως «θα περιφρουρήσουμε τα μνημεία μας με τα κορμιά μας, ώστε να γίνουν προσκύνημα της ανθρωπότητας.
Από την άλλη, ο Ευάγγελος Μπεξής σημείωσε πως «έχουμε μαζί μας τους αρχαιοφύλακες, έχουμε μαζί μας αρχαιολόγους, που αγωνίζονται και έχουν προβλήματα στις υπηρεσίες τους». «Δεν θα τους περάσει, δεν θα καταχώσουν τον βωμό», τόνισε ενώ είπε ότι θα πρέπει να διαλέξουμε τι θα είμαστε. Έκλεισε με το λογοπαίγνιο «Είτε παίδες Ελλήνων είτε παίδες βαρβάρων».
Τέλος ο Ραδάμανθυς Αναστασάκης, απήγγειλε τον «Ύμνο σε όλους τους Θεού» και το πλήθος να τον ακολουθεί.
Ο Βωμός των 12 Θεών καθιερώθηκε ως ο ομφαλός της πόλης των Αθηνών, ως το ιερό, ηθικό και πολιτικό κέντρο της πόλης και λειτούργησε ως το σημείο 0 της Αθήνας από το οποίο μετρούνταν οι χιλιομετρικές αποστάσεις.
Κατασκευάστηκε από τον Πεισίστρατο τον νεότερο περίπου το 522 πΧ και αποτέλεσε το πρώτο θεσμοθετημένο άσυλο στο οποίο κατέφευγαν οι ικέτες. Εκεί δεν τολμούσε κανείς να τους αγγίξει.
Έχετε νιώσει ποτέ στον ύπνο σας πως μια σκιά σας πλησιάζει από άγνωστη προέλευση, σας ακινητοποιεί και σας παίρνει την ψυχή; Νιώσατε τον τρόμο, σαν να βρίσκεστε σε πλήρη παράλυση - αβοήθητος - χωρίς καμία ελπίδα για άμυνα; Τι συμβαίνει όταν κοιμόμαστε και ποια άγνωστα πλάσματα-οντότητες μας περιβάλλουν, χορεύοντας τριγύρω μας ενώ εμείς αγνοούμε παντελώς την μορφή και τις προθέσεις τους;
Πρόκειται για τον κόσμο των σκιών. Έναν κόσμο άυλο και παράλληλο, όπου κατοικεί η γριά μόρα και ο βραχνάς. Για το μυστήριο αυτό έχουν ερευνήσει πολλοί μελετητές του μεταφυσικού.
Μεταξύ αυτών ήταν ο Γιώργος Μπαλάνος ο οποίος μάλιστα το αναφέρει σαν «έρπουσα σκιά». Υπάρχει ωστόσο μια επιστημονική εξήγηση του φαινομένου ή πρόκειται για ένα μεταφυσικό (μετά-την φύση) γεγονός; Τι λένε στις προσωπικές τους μαρτυρίες άτομα που έζησαν τον εφιάλτη της «σκιάς» / της «μόρας» και πως το αντιμετώπισαν;
Ο Τζόναθαν Μπράιτ, έχει ερευνήσει διεξοδικά το θέμα της Μόρας. Μιλώντας στον Γιάννη Μούτσο, αποκαλύπτει τα στοιχεία των ερευνών του και τα συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει.
"Ποια είναι η γριά Μόρα;"
"Το φαινόμενο της Μόρας είναι γνωστό από την παράδοση περισσότερο. Είναι κάτι συνηθισμένο και παρατηρείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η Μόρα είναι το φαινόμενο κατά το οποίο κυρίως όταν ήμαστε ξαπλωμένοι και σε χαλάρωση την ώρα του ύπνου ή σε υπναγωγικά στάδια, νοιώθουμε μια επίθεση από κάτι ξένο να μας πλακώνει, να μην μας επιτρέπει να αναπνεύσουμε και συχνά αυτό συνοδεύεται από οπτασίες από μορφές σκοτεινές, σκιώδεις. Αυτό είναι που έχει μείνει και στην παράδοση να λέμε σαν Μόρα ή Βραχνά. Είναι το αντίστοιχο του σαξονικού nightmare ενώ η μόρα η βαλκανική είναι το nightmare των άγγλων".
"Ένα πραγματικό φαινόμενο"
"Πραγματικό είναι με την έννοια του οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε εμείς σαν αληθινό, εγώ θα το ονόμαζα πραγματικό. Η διάκριση του πραγματικού με το αληθινό για μένα είναι λεπτή και δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος αντιλαμβάνεται κάτι με τον Α ή με τον Β τρόπο, όσο με τα αν υπάρχει κάτι πραγματικά που να προκαλεί ένα ερέθισμα ώστε ο άλλος να το αντιληφθεί με κάποιο τρόπο. Η επιστήμη το εξετάζει και το διερευνά σαν φαινόμενο το οποίο μπορεί να προκαλείται από τον οργανισμό. Η παράδοση πάλι έχει τις δικές τις ερμηνείες -ότι πρόκειται για ένα πλάσμα το οποίο έρχεται και επιτίθεται. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Υπάρχουν διάφορες μορφές που παραδοσιακά μπορεί να παίρνει αυτό το φαινόμενο, όπως, η γριά ή ένα μικρό πλάσμα με ένα σκουφί. Τέτοιες καταγραφές έχουνε γίνει από τον Νικόλαο Πολίτη από τις αρχές του 20ου αιώνα, τέλη 19ου αιώνα. Υπάρχουν παραδόσεις και παραδοσιακές ρύσεις που αφορούν αυτό το πράγμα: λένε ότι «με πλάκωσε η Μόρα» ή «έβγαλα το Βραχνά» ".
"Μόρα - μια συμφωνία σιωπής;"
"Εκείνο που περιγράφει ένας άνθρωπος που έχει έρθει σε επαφή με την Μόρα είναι ένα βίωμα του. Συνήθως όμως αποφεύγει να το περιγράψει γιατί φοβάται. Είναι συνήθως κάτι που το καταπνίγει. Δεν είναι πολλές φορές που αυτός που βιώνει κάτι τέτοιο -χωρίς κάποιο έναυσμα- θα βγει να μιλήσει αριστερά και δεξιά. Παρόλα αυτά είναι πάρα πολύς ο κόσμος που το βιώνει. Σε μια στατιστική έρευνα που είχε κάνει ο Χάφορντ πριν από 20 χρόνια, έδειξε ότι τουλάχιστον ένα 15% έχει αντίστοιχα βιώματα έστω και μία φορά στη ζωή του και αυτό είναι το βίωμα που μένει στον άνθρωπο και το οποίο θα περιέγραφε. Το βίωμα είναι αναμφισβήτητο. Δεν είναι ένα παραμυθάκι. Είναι βίωμα".
"Το βίωμα της Μόρας"
"Αυτό που βιώνει κανείς το αντιλαμβάνεται περισσότερο σαν αίσθηση ότι κάτι του επιτίθεται, κάτι τον πλακώνει, κάτι τον δυσκολεύει να αναπνεύσει. Και συχνά αυτό το κάτι το βλέπει κιόλας με πολύ συγκεκριμένες μορφές. Μορφές σκιώδεις που συνήθως θυμίζουν κάποιον σκοτεινό κουκουλοφόρο ή -ανάλογα πως την ερμηνεύει κανείς- σαν γυναικεία μορφή με κουκούλα, μαντίλα ή κάποιος τύπος με καπέλο άλλοτε ημίψηλο άλλοτε σε στυλ καουμπόικο.
Ουσιαστικά τη σιλουέτα βλέπουνε ή και κάποιο πλάσμα που είναι καθισμένο πάνω τους ή τους πιέζει. Είναι μεγάλη συζήτηση το αν αυτό είναι γέννημα του εγκεφάλου τους ή είναι κάτι το οποίο έρχεται πραγματικά πάνω τους εκείνη τη στιγμή. Πιστεύω ότι η αλήθεια είναι κάπου ενδιάμεσα. Η εναλλακτική άποψη των ερευνητών είναι ότι πραγματικά αφορά κάποια άλλα πλάσματα τα οποία μπορεί να είναι οντότητες από κάποιες άλλες διαστάσεις, μπορεί να είναι κάποια δαιμονικά πλάσματα.
Από την άλλη πλευρά η άποψη της ψυχιατρικής, ψυχολογίας κάνει λόγο για παραίσθηση ουσιαστικά που προκαλείται για τον Α ή Β λόγο από κάποιον μηχανισμό στον άνθρωπο. Ωστόσο η δική μου έρευνα έχει δείξει ότι υπάρχει ένα ερέθισμα εξωτερικό το οποίο επικοινωνεί και εσωτερικά με τον άνθρωπο και η μορφή που βλέπουμε δεν έχει τόση μεγάλη σημασία. Είναι απλά ένα μέσο που επικοινωνούμε με το περιβάλλον, και έτσι το αντιλαμβανόμαστε¨".
"Οι άνθρωποι δεν κοιμούνται όταν βλέπουν την Μόρα"
"Οι περισσότερες μαρτυρίες λένε ότι η Μόρα εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι είναι ξαπλωμένοι στο κρεβάτι τους σε απόλυτο σκοτάδι. Υπάρχουν και μαρτυρίες για ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά τα στάδια. Βλέπουν αντίστοιχες μορφές σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
Κατά κανόνα, σύμφωνα με τις περισσότερες μαρτυρίες συμβαίνει την ώρα που είναι προς τα στάδια πριν και μετά από τον βαθύτερο ύπνο δηλαδή σε υπναγωγικό στάδιο το οποίο είναι ένα λεπτό χρονικό σημείο γιατί την ίδια στιγμή υπάρχει και η ζυγαριά μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου που αρχίζει και μετακινείται από τη μία και την άλλη μεριά. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια στιγμή που μπορεί να ανοίξει μία πύλη μέσα από την οποία μπορείς να επικοινωνήσεις με κάποιον άλλο χωροχρόνο, ή μια άλλη διάσταση".
Όταν έρθει η Μόρα στον ύπνο σας...
Ένα φαινόμενο μεταξύ φυσικού και μεταφυσικού, που ζητά εξηγήσεις εδώ και χρόνια "φωτίζεται" σιγά-σιγά μέσα από την προσέγγιση του ερευνητή Τζόναθαν Μπράιτ. Μετά από το Α' μέρος της συνέντευξής του στον Γιάννη Μούτσο ( "Μόρα: ο νυχτερινός επισκέπτης που σκορπά τον τρόμο)", ακολουθούν κάποιες πρακτικές οδηγίες για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
"Πώς θα καταλάβω ότι δέχομαι την επίθεση της Μόρας;"
"Η επιστήμη μπορεί να λέει «η μόρα είναι αυτό μόνο όταν έχεις πέσει για ύπνο». Να μην δέχεται ότι το άλλο είναι μόρα, ενώ έχει όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά.
Έγκειται στον κάθε ερευνητή ουσιαστικά να αποδεχτεί ποια από τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν αυτό το φαινόμενο είναι κύρια και ποια είναι δευτερεύοντα. Αυτό έχει συμβεί μέχρι στιγμής και στην οποιαδήποτε βιβλιογραφία ή σε οποιοδήποτε ερευνητή που διερευνά αυτό το φαινόμενο. Υπάρχουν 5-6 χαρακτηριστικά:
1. αν είσαι ξαπλωμένος,
2. αν είσαι σε χαλάρωση,
3. αν νοιώθεις την αίσθηση της πίεσης στο στήθος,
4. αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις,
5. να μην μπορείς να κουνηθείς που είναι το βασικότερο όλων - η ακινητοποίηση της στιγμής
6. και βέβαια οι εικόνες που βλέπεις ή όλες αυτές οι αισθήσεις που αφορούν αυτό το θέμα.
"Η μυστική δύναμη πίσω από την μόρα"
"Έχω καταλήξει μέσα από την έρευνά μου ότι πολλά διαφορετικά φαινόμενα μεταξύ τους, όπως είναι η Μόρα, όπως είναι τα πόλτεργκάϊστ και διάφορες άλλες περιπτώσεις, ακόμα και οι δαιμονισμοί, σχετίζονται με τη Σκιά.
Αυτή είναι μια δύναμη η οποία γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο με ποικίλους τρόπους. Ένας πολύ συχνός και συνήθης τρόπος είναι η Μόρα. Αλλά εκτός από αυτό γίνεται αντιληπτή και με άλλους τρόπους όπου η παράδοση ή η επιστήμη, επειδή συνηθίζουν να κατηγοριοποιούν τα φαινόμενα δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι τα καταλαβαίνουν ώστε να νοιώσουν ότι δεν τους είναι κάτι τελείως άγνωστο, βάζουν αυτές τις διακρίσεις.
Στην ουσία υπάρχει το ερέθισμα, υπάρχει η δύναμη που γεννάει αυτό το ερέθισμα. Αν μου συνέβαινε όρθιος και σηκωνόντουσαν και κυκλοφορούσαν αντικείμενα στον αέρα θα έλεγα « είναι ένα δαιμονικό πνεύμα πολτεργκάϊστ»
"Η Σκιά..."
"Πρόκειται για ένα ον που έχει συγκεκριμένη βούληση και συγκεκριμένο στόχο. Είναι μια δύναμη που μπορεί με πολύ ζωώδη ένστικτα να κινείται και να έρχεται σε επαφή με τον άνθρωπο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Εκείνο που αντλεί από τον άνθρωπο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ενέργεια, ουσιώδης ενέργεια.
Για τον λόγο αυτό πολλά θύματα της μόρας ξυπνούν και νοιώθουν ότι είναι πάρα πολλοί κουρασμένοι, σαν να έσκαβαν όλη την νύχτα. Το μαρτυρούν! Και βέβαια ο τρόμος, ο οποίος νοιώθουνε τη στιγμή εκείνη, οδηγεί σε απώλεια αυτής της τόσο πολύτιμης ουσίας, της ζωτικής ενέργειας του ανθρώπου. Το χειρότερο που πρέπει να κάνει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να φοβάται, να τρομάζει, γιατί αυτός ο πανικός είναι εκείνος που ευνοεί τέτοιες καταστάσεις".
"Πώς θα αντιμετωπίσω την Μόρα;"
" Η αντιμετώπιση γίνεται συνήθως ενστικτωδώς και αυθόρμητα. Αυτό που πολύ συχνά καταμαρτυρείται είναι ότι όταν κανείς νοιώσει ότι φτάσει στο έπακρο, εκεί που δεν αντέχει, φοβάται ότι θα πεθάνει, καταπιεσμένος, δεν μπορεί να κουνηθεί, έχει πανικοβληθεί, λέει μια προσευχή και εκεί λύνεται ο πολιορκητικός κλοιός. Πιστεύω ότι αυτό λειτουργεί, επειδή ακριβώς το άτομο επικεντρώνει όλη του τη δύναμη της αντίστασης πάνω σε ένα σύμβολο που εκείνη τη στιγμή είναι η προσευχή.
Πολύ συχνά μπορεί να είναι το «Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά». Πάρα πολλές φορές το έχω ακούσει αυτό στις εκατοντάδες μαρτυρίες που έχω ακούσει για τέτοια περιστατικά. Περισσότερο αυτό που βοηθάει είναι ένα σύμβολο στο οποίο μπορεί κανείς να εστιάσει και να επικεντρωθεί τη συγκεκριμένη στιγμή με όλη του τη συνείδηση. προβάλλοντας αυτή την αντίσταση. Αυτό είναι κάτι που αποδεσμεύει τον μάρτυρα εκείνη τη δεδομένη στιγμή".
"Πιο "εύκολοι" στόχοι της Μόρας, τα παιδιά"
" Περισσότερο επιρρεπείς είναι τα παιδιά, με την έννοια ότι είναι πιο ευάλωτα. Από πολύ μικρά ηλικία τα παιδιά έχουν τέτοιες εμπειρίες. Οι μεγάλοι, δεν δίνουν μεγάλη βάση σε αυτές τις μαρτυρίες, παρόλο που εκείνοι όταν ήταν παιδιά είχαν αντίστοιχες εμπειρίες και αυτό είναι κάτι που ξεχνιέται.
Καθώς το άτομο μεγαλώνει εισέρχεται μέσα σε ένα σύστημα που ουσιαστικά περιορίζει την αντιληπτική ικανότητα και το κάνει να συντονίζεται με συγκεκριμένες συχνότητες και να μειώνει το εύρος του πεδίου της πραγματικότητάς του. Τα παιδιά έχουν πάρα πολλές ανοιχτές συχνότητες, επειδή είναι πιο ανοιχτά. Συνεπώς έχουν πολύ περισσότερες τέτοιες εμπειρίες. Αυτό δεν αποκλείει τους ενήλικες οι οποίοι έχουν τέτοιες εμπειρίες. Μπορεί να συμβεί σε άτομο ηλικίας 30-40 χρονών, δεν έχει σημασία".
Η Μόρα επισκέπτεται συγκεκριμένα σπίτια!
Θύματα επιθέσεων της μόρας και άλλων εξωδιαστατικών οντοτήτων αναζητούν εξήγηση γιατί συμβαίνει σε αυτούς το φαινόμενο αυτό.
Στο γ' μέρος της συνέντευξης του Τζόναθαν Μπράιτ στον Γιάννη Μούτσο, προσπαθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αν η Μόρα επισκέπτεται συγκεκριμένους χώρους και ανθρώπους.
"Πριν αγοράσετε ένα σπίτι ψάξτε σε ποιόν ανήκε πριν"
"Εκείνο που επηρεάζει πολύ, είναι το σημείο που βρίσκεται το σπίτι του μάρτυρα. Όσοι έχουν την ατυχία να ζουν σε ένα χώρο που μπορεί να είναι κομβικός, να σχηματίζει κατά κάποιο τρόπο πύλη για την εκδήλωση της Σκιάς στο ανθρώπινο πεδίο.
Γιατί η μόρα έρχεται από κάποιο άλλο πεδίο και εκδηλώνεται σε μας. Όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε έτσι δημιουργούνται όλα αυτά τα φαινόμενα που ψάχνουμε να δούμε τι συμβαίνει. Αυτό που μπορεί να συμβαίνει για παράδειγμα, σχετίζεται με τα υπόγεια ρεύματα και πολύ συχνά έχω διαπιστώσει ότι συμβαίνει σε σπίτια που έχουν πηγάδια, ή μπαζωμένα πηγάδια, ή ρέματα τα οποία μπορεί με κάποιο τρόπο να έχουν φορτιστεί αρνητικά πχ. με θανάτους που μπορεί να έχουν συμβεί εκεί.
Έχω ακούσει για ολόκληρα νεκροταφεία που καταλήγανε σε ρέματα, ή εκτελέσεις επί γερμανών κλπ. Τα πηγάδια περιλαμβάνονται στην κατηγορία αυτή αφού συχνά έκαναν θυσίες και έριχναν ανθρώπους μέσα. Επιπλέον σπίτια που μπορεί να έχουν χτιστεί σε θεμέλια όπου έχουν κάνει θυσίες πετεινών, κοκόρων σύμφωνα με τις υποδείξεις των παραδόσεων προκειμένου το σπίτι να στηριχτεί σε γερά θεμέλια".
Η ψυχολογική κατάσταση, παίζει σημαντικό ρόλο.
" Επειδή παγιδεύεται ένα αρνητικό συναίσθημα τη στιγμή εκείνη και βοηθάει στην εκδήλωση φορτίζοντας το χώρο ενεργειακά… σε ένα τέτοιο σπίτι μπορεί πολλά διαφορετικά άτομα, ανεξαρτήτως τι άτομο είναι το καθένα, να γίνουν μάρτυρες σε ένα δωμάτιο τέτοιων εκδηλώσεων. Την ίδια στιγμή όμως μπορεί και ο οποιοσδήποτε να προσκαλέσει τέτοιου είδους εκδηλώσεις όταν βρίσκεται σε ακραία ψυχολογική θέση-κατάσταση.
Δηλαδή όταν αρχίζει και νοιώθει πολύ μεγάλη μελαγχολία, έχει τάσεις αυτοκτονικές, βρίσκεται σε δυσαρμονία και μεγάλη εσωτερική σύγκρουση, έχει παρατηρηθεί ότι αυτό πάλι προσελκύει τη Σκιά και τέτοιες εκδηλώσεις. Εκείνη τη στιγμή επειδή ο άνθρωπος είναι κάπου μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου που βρίσκονται σε διαμάχη, φτιάχνει μια πύλη ο ίδιος και γίνεται αντικείμενο τέτοιων εκδηλώσεων.
Ένα σπίτι το οποίο είναι φτιαγμένο πάνω σε ένα ρέμα μπορεί να καταγράφει μνήμες από το παρελθόν και να τις εκδηλώνει ή να τις αναπαράγει.Αυτό είναι μια παραδοσιακή ερμηνεία ενός τύπου φαντασμάτων, δηλαδή ότι υπάρχουν μνήμες οι οποίες καταγράφονται και επαναλαμβάνονται. Ωστόσο αυτό δεν είναι πολύ επικίνδυνο ή ανησυχητικό, γιατί ουσιαστικά μιλάμε για ένα φυσικό κινηματογράφο εκείνη τη στιγμή, τίποτα περισσότερο δηλαδή για κάποια φαινόμενα που μπορεί ναι μεν να δημιουργεί και να γεννά εικόνες. Αυτές δεν είναι ενεργητικές, δεν μπορούνε να παρέμβουνε πρακτικά σε κάτι, πέραν του ότι μπορεί να αναστατώσουνε εκείνον που τις βλέπει. Πολλές φορές λέμε ότι οι θάνατοι στοιχειώνουν τα σπίτια.
Εκλύεται ένα έντονο αρνητικό αίσθημα ενώ το αίμα με τον έντονο συμβολικό χαρακτήρα του βοηθάει στην απελευθέρωση όχι εικόνων, αλλά εκδηλώσεων οι οποίες είναι περισσότερο ενεργητικές από τα στοιχειώματα. Σε πολλά σπίτια εκδηλώνεται η Σκιά επειδή βρίσκονται σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο συχνά υπό την μορφή της Μόρας".
Η επιστημονική εκδοχή της υπνικής παράλυσης
"Πρόκειται για την υπνική παράλυση που υποτίθεται ότι επιτάσσεται στον οργανισμό από κάποιο προστατευτικό μηχανισμό, ώστε το άτομο να μην μπορεί να κινήσει τα άκρα του την ώρα του ύπνου. Ωστόσο η επιστημονική θεωρία υποστηρίζει ότι όλα τα υπόλοιπα φαινόμενα που συμβαίνουν ξεκινώντας από εκεί, είναι απλά παραισθήσεις οι οποίες συνήθως προκαλούνται επειδή ο άνθρωπος ξυπνάει τη στιγμή που δεν θα ήθελε να ξυπνήσει, βγαίνει δηλαδή κατευθείαν από τα στάδια RΕM και έρχεται σε μια κατάσταση συνειδητότητας πριν προλάβει να ενεργοποιηθεί το σύστημα που θα του φέρει την ικανότητα λειτουργίας των άκρων του, πανικοβάλλεται και για αυτό βλέπει όλες αυτές τις εικόνες.
Δεν είναι επαρκής αυτή η άποψη, γιατί δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να απαντήσει για ποιό λόγο οι συγκεκριμένες μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται εκείνη τη στιγμή το φαινόμενο, είναι τόσο πολύ ίδιες ανεξαρτήτως κουλτούρας που μπορεί να έχει ο μάρτυρας - δηλαδή μπορεί να βλέπουν τα ίδια πράγματα εδώ, στην Αφρική, στη Βραζιλία. Έχω μιλήσει με πάρα πολλά σημεία του κόσμου και έχουν αντίστοιχες μαρτυρίες. Επίσης δεν ακολουθούν όλα τα παραδείγματα αυτή τη σειρά. Δηλαδή υπάρχουν άτομα που ενώ καταθέτουν αυτές τις μαρτυρίες μπορούν να κουνηθούν, δεν είναι δηλαδή πλήρως ακινητοποιημένα. Δεν μπορούν να μιλήσουν. Υπάρχουν άτομα που τους συμβαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα που έχουν σαν βίωμα, ενώ άλλοι απλά είναι ξαπλωμένοι και κοιμούνται. Και βέβαια υπάρχουν και υλικά αποτελέσματα. Δηλαδή μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να μετακινηθούν αντικείμενα, να ανοίξουν παράθυρα, κάτι που το έχω βιώσει κι εγώ ο ίδιος ακόμα.
"Η μόρα και η κληρονομικότητα"
"Η κληρονομικότητα από γονιό σε παιδιά, ή από παππού σε εγγόνια, παίζει κάποιο ρόλο στην εκδήλωση της μόρας, αλλά όχι με την έννοια ότι υπάρχει ένα γονίδιο κάποιας νόσου ή κάποιας προδιάθεσης για ασθένεια ή δυσλειτουργία. Περισσότερο σχετίζεται με το ότι κάποια άτομα είναι πιο ευαίσθητα στο οπτικό φάσμα αντίληψης, όπως για παράδειγμα, άτομα με αυξημένη έκτη αίσθηση. Αυτό σε κάποιο βαθμό μεταφέρεται και κληρονομικά. Ενώ δεν πρέπει να αποκλείουμε το γεγονός ότι πολύ συχνά τα άτομα που είναι της ίδιας οικογένειας μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι, συνεπώς αν το σπίτι έχει πρόβλημα τότε το έχουν δει όλα τα μέλη της".
Μοιάζει σαν να βγήκε κατευθείαν από σενάριο ταινίας τρόμου β’ διαλογής: όχι ένα, αλλά τέσσερα είδη μανιταριών έχουν την ιδιότητα να μεταμορφώνουν τα μυρμήγκια σε… ζόμπι-υπηρέτες τους!
Καθένα από τα είδη αυτά, που εντοπίστηκαν σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες στα τροπικά δάση της Βραζιλίας, «ειδικεύεται» στον έλεγχο ενός διαφορετικού είδους μυρμηγκιού. Το πρώτο τέτοιο μανιτάρι, το Ophiocordyceps unilateralis, ανακαλύφθηκε το 1865 και απαντάται σε πολλές περιοχές ανά τον κόσμο.
«Γνωρίζαμε λοιπόν από την αρχή ότι υπήρχαν και άλλα τέτοια είδη», λέει ο εντομολόγος από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια Ντέιβιντ Χιουζ, ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη. «Πιστεύω πως θα αποδειχθεί ότι υπάρχουν εκατοντάδες είδη μανιταριών όπως αυτά».
Από τη στιγμή που θα μολύνει ένα μυρμήγκι, ο μύκητας χρησιμοποιεί χημικές ουσίες, τις οποίες οι επιστήμονες δεν έχουν μέχρι στιγμής ταυτοποιήσει, για να ελέγξει τη συμπεριφορά του μυρμηγκιού: το «αναγκάζει» να εγκαταλείψει την αποικία του -κάτι που τα μυρμήγκια δεν κάνουν υπό κανονικές συνθήκες- και να κατευθυνθεί προς τα φύλλα ενός συγκεκριμένου φυτού, το οποίο και θα γίνει η… τελευταία κατοικία του.
Τα μυρμήγκια μολύνονται μόλις έρθουν σε επαφή με τους σπόρους του μανιταριού και μέσα σε μία εβδομάδα έχουν μετατραπεί σε «υπηρέτες» του. Στην έκθεσή τους, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση PLoS ONE, οι ερευνητές εξηγούν ότι αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα μυρμήγκια να «πεθαίνουν εκτεθειμένα, ενώ συνήθως κρέμονται ή δαγκώνουν την επιφάνεια των φύλλων ενός θάμνου».
Και τότε αποκαλύπτεται ο πραγματικός σκοπός των μανιταριών, που αρχίζουν να αναπτύσσονται μέσα από το κεφάλι των νεκρών μυρμηγκιών, εκτοξεύοντας περισσότερους σπόρους, οι οποίοι μολύνουν κι άλλα ανυποψίαστα μυρμήγκια. Δύο μάλιστα από τα είδη που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, εκτοξεύουν μικρότερους σπόρους και από άλλα σημεία του σώματος των θυμάτων τους, όπως τα άκρα τους.
Μαζί με την ανακοίνωση της συναρπαστικής ανακάλυψής τους ωστόσο, οι επιστήμονες εξέφρασαν και την ανησυχία τους ότι ένα από τα τέσσερα είδη μανιταριών βρίσκεται κοντά στον αφανισμό, καθώς οι καιρικές συνθήκες στον οικότοπό του έχουν γίνει πολύ ξηρότερες και θερμότερες. Ο Χιουζ εξηγεί ότι τα μυρμήγκια μπορούν να επιβιώσουν καθώς το τοπικό κλίμα αλλάζει, όμως «το μανιτάρι δεν μπορεί. Πιστεύουμε ότι θα γίνουμε μάρτυρες του αφανισμού αυτού του μανιταριού, τη συμπεριφορά του οποίου μόλις κατορθώσαμε να περιγράψουμε».
